Zwavel, DJakarta Warehouse Festival &Kerstvakantie

Inmiddels zijn de laatste daagjes ingegaan van mijn avontuur in Indonesië! We zijn verhuisd uit ons ‘geliefde’ appartement Metropolis en slapen de laatste week in een hotel in de stad, eindelijk van die vreselijke gecko’s af (al was het best leuk om geckogolf te spelen).

Sinterklaas is niet aan ons voorbij gegaan in Indonesië en dat hebben we gezellig gevierd met een groepje Nederlanders. Lekker eten, een dobbelspel en leuke kleine cadeautjes zodat we ze mee konden nemen naar Nederland. Want tsja, we hebben alleen een backpack van 55 liter.

Het weekend na Sinterklaas stond de vulkaan Ijen op het programma. ’s Nachts vertrokken we met een busje en een 7 uur lange autorit voor de boeg. We waren nog niet weg of we gingen met een flinke snelheid over drempel en ik stoot keihard mijn hoofd tegen het plafond. Fijn! Dan maar McDrive als troost! Rond 8 uur in de ochtend begon onze wandeling van 3km lang, maar het was steiler en heter dan verwacht. We hadden ons omhoog kunnen laten tillen door een zwavelwerker, maar we waren geen mietjes en hebben doorgezet. Boven was het helaas bewolkt en af en toe kon je een stukje van de krater zien. Nizar, Manon en ik besloten het bord “verboden voor toeristen” te negeren en af te dalen naar de krater. De afdaling was zwaar en alle kleine zwavelwerkers tilden 80kg zwavel op hun schouders omhoog om het daarna naar het begin te brengen. Het meer was prachtig maar de zwavelgeur afschuwelijk en dat werd ons ook bijna fataal… Het begon te onweren en te regenen en een zwavelwolk nam ons gevangen. Complete ademnood. Er kwam snel een mannetje aangerend met gasmaskers en langzaam met gasmaskers op zijn we naar boven gegaan. De regen was daar nog veel erger en als verzopen katten kwamen we weer bij de auto, zonder verwarming. Kleren uit, halfnaakt in de auto, sarong om en snel naar huis.

In Surabaya gebeurde er niet veel de laatste weken, we hadden nog een company visit met school maar daar hebben we niks van begrepen omdat alles in het Indonesisch was. Maar we mochten wel als echt aziaten rondlopen: met een mondkapje!

Eindelijk was het zo ver! Met Manon en Sanne naar DJakarta Warehouse Project Festival! We hadden onze kaartjes al 3 maanden van te voren gekocht en nu waren we klaar om te gaan! Jakarta is een megastad en dat hebben we geweten: 2,5 uur in de taxi gezeten naar het hotel en daarna nog 1,5 uur naar het festival. Op een gegeven zijn we maar uitgestapt en zijn we verder gaan lopen. Toen we naar binnen wilden begon het ineens vreselijk hard te regenen, maar wij als echte Nederlands overal op voorbereid, huppakee een poncho aan! Je zou zeggen dat de Indo’s ook wel wat gewend zijn door het regenseizoen maar die begonnen als losgeslagen apen over hekken te klimmen en de beveiligingspoortjes naar beneden te halen. Ondanks dat we de eerste uren in de regen stonden te dansen en de rest van de avond tot onze enkels in de modder was het echt super gaaf, wat een lichtshows en wat een muziek! De dag erna hebben we een poging tot toeristische attracties gedaan maar we zijn maar snel een mall ingelopen door de regen. ’s Avonds wilden we het echte nachtleven van Jakarta proeven en gingen we naar de Skybar, waauw wat een mooi uitzicht! Omdat de skybar al vroeg dichtging besloten we om een andere bekende bar te gaan bezoeken. Maar nog voordat we de deur bereikt hadden werden we al geweigerd. Waarom? Omdat de dames geen hoge hakken aan hadden. Tot zover het nachtleven van Jakarta.

Veel tijd om bij te komen hadden we niet want onze verhuizing uit Metropolis stond op de planning. Alles moest weg, en de spullen die we na de vakantie nog nodig hadden hebben we in een tas gestopt en bij een ander meisje in het complex neergezet. Katelijne kwam ook nog gezellig langs vanuit Bangkok want die ging met ons mee op kerstvakantie!

Dus Katelijne, Sanne en ik in het vliegtuig naar Lombok, eindelijk kerstvakantie, daar waren we aan toe. We hadden nog niet eens een hostel gevonden in Kuta Lombok of we kwamen al een bekende tegen, Milou het huisgenootje van Michelle in Yogyakarta. Wat is Indonesië toch ook klein. We besloten om naar hetzelfde hostel als haar te gaan, zo kon ik bij haar op de kamer en kon ook zij de kosten splitten. De dagen in Kuta Lombok hebben we lekker rondgescooterd naar de mooiste witte stranden, heerlijk gegeten bij een kookcursus en gesurft. Daarna zijn we voor een aantal dagen naar Senggigi gegaan, waar zich nog meer mensen bij de groep aansloten: Lynn en Renee. Lynn is een ploeggenoot (roeien) van Katelijne en Sanne die samen aan het reizen was met haar vriendinnetje. Helaas hebben we alleen maar regen gehad die dagen en als oplossing hadden we gelukkig de spa.

We zijn voor de kerstdagen naar de Gili eilanden vertrokken, waar we de groep nog een keer uitbreidden. Michelle, Femke, Angela en Steffi waren daar en nog een huisgenoot van Michelle en Milou die ook vriendinnetjes op bezoek had. Tijdens onze lunch op kerstmiddag kwamen er ineens shotjes B52 op tafel en een uitnodiging. We werden met z’n allen uitgenodigd voor een heuse villaparty voor kerstavond! Nou die stond! Na een gezellig kerstdiner met 13 meiden gingen we op pad naar de villaparty. De villa was er, de party niet. 2 Amerikaanse jongens als host en dus dertien dames als gezelschap, maar snel naar de strandbar! Gezellig op Gili Tranwangan onze kerstdagen gevierd en heerlijk op het strand gelegen, dat is vast anders dan jullie kerst!

De 28e hebben we onze tocht voortgezet naar Uluwatu, Bali. De groep was weer wat ingeslonken en we waren nu met Angela, Steffi, Michelle, Femke, Lynn, Renne, Sanne, Katelijne en ik. In Uluwatu zou het weekend een leuk feestje zijn bij een bar op een klif. Overdag een scooter gehuurd, tempel bekeken, poging tot strand gedaan maar toch maar naar het zwembad en dus ’s avonds naar het feestje, wat best wel prima was. Na het weekend zijn we naar Kuta Bali gegaan want daar gingen we oud & nieuw vieren. Sanne Katelijne en ik gingen even naar het winkelcentrum van Kuta om een beetje rond te kijken en evt nog een jurkje voor oud & nieuw te kopen. Ons gezellig ‘even-rusten-en-een-colaatje-drinken-moment’ werd helaas een drama. Er is een jongen achter mij gaan zitten en heeft de volledige inhoud van mij tas (lees: telefoon, portemonnee incl creditcard en brillenhoesje) meegejat en is daarna met zijn brutale hoofd nog naast ons een biertje komen drinken waarna ze Katelijne haar hele tas hebben meegenomen. Helaas kwamen we er te laat achter en zijn we alles kwijt.. Oud & Nieuw hebben we heel gezellig gevierd, eerst lekker met de meiden uiteten en daarna naar de bar. De meeste van ons gingen aftellen op het strand, maar Angela Femke en ik hadden geen zin om volledig natgeregend te worden. Angela, Steffi en zijn nog naar de buddha to buddha fabriek geweest (oudjaarsdag al een poging gedaan met ook Mich en Fem maar toen was die dicht). We hebben allemaal een armband gekocht en ik ook nog een ring. 4 Januari zat onze vakantie er alweer op en gingen we weer naar Surabaya. De vliegtickets waren allemaal uitverkocht dus Sanne, Olivia en ik gingen met de nachtbus. Het duurde lang maar we zijn veilig aangekomen. Onze spullen hebben we bij Olivia opgehaald en toen zijn we naar het hotel verhuisd.

Alle tentamens zijn afgerond nu en we zijn klaar om te vertrekken naar Thailand. Het wordt ons nog even wat lastig gemaakt omdat in Bangkok nu de demonstraties bezig zijn. Onze vlucht is een dag verplaatst om Black Monday te vermijden, maar we zijn nog niet gerust. Volgens de laatste berichten is er geschoten en dit is vlakbij de straat waar wij zitten. We moeten het maar aankijken, we kunnen er nu niets aan doen. Er staan nu nog 3 weken Thailand op de planning inclusief heel veel zon en strand. Over 22 dagen zit mijn avontuur erop en sta ik weer op Schiphol!