Jakarta, niks gezien maar al heel wat beleefd!

Maandagmiddag waren we rond 18.00 uur op Schiphol en daar was ik met al mijn lieve vrienden! Was erg blij dat jullie er waren :) Na wat gehuil en succes wensen zijn Michelle en ik op het vliegtuig richting Abu Dhabi gestapt. Het vliegtuig was mega luxe en het eten was heerlijk. Op een filmpje zagen we dat het vliegveld van Abu Dhabi super mooi was en mama had ook al gezegd dat het gigantisch zou zijn. Alleen toen kwam het...: het was één grote chaos! Super druk, super chaotisch en later kwamen we erachter dat dit kwam omdat het inchecksysteem eruit lag. Hierdoor hadden we ook anderhalf uur vertraging. Het tweede deel van de vlucht was prima en we zijn geland om 00.06 uur op Jakarta Airport. Ons visum werd goedgekeurd en al snel zaten we in een taxi, waar we meteen al bedonderd werden. Hij reed maar rondjes om het hotel en toen we eindelijk bij het hotel terug waren gaf hij ook te weinig geld terug. Na dit opgelost te hebben, zijn we heerlijk gaan slapen en na het ontbijt weer, want we hadden een mega jetlag. Helaas was er bij dit hotel geen zwembad, wat wel in de beschrijving stond.

Toen we uit het hotel gingen, zijn we direct zoek gegaan naar een hostel en dit was vrij snel gevonden. Daarna gingen we een report voor mij regelen bij de politie (ivm mijn studie). We werden gedropt in het centrum van de stad bij een plein vol politie omdat de lokale bureaus dicht waren ivm einde ramadan. Daar werden we vriendelijk verder geholpen richting een kantoortje en na het verhaal uitgelegd te hebben heeft deze man ons weer naar een ander kantoor geholpen. Michelle was lekker aan het kletsen terwijl ik door maar liefst 7 man geholpen werd! Dit was gelukkig vrij snel klaar en ik heb alleen maar geglimlacht haha. Daarna zijn we nog heerlijk gaan zitten bij een lounge.
Die avond/nacht was het einde van de ramadan en op straat zaten allemaal mensen (op de meeste vreemde plekken / namelijk auto's etc) en ze maakten allemaal muziek. De hele nacht heeft de moskee doorgejankt...


De volgende ochtend waren we lekker vroeg (6.30uur) opgestaan om de trein te nemen richting Bandung en dan naar de kust te gaan. Volgens de man van het hostel konden we prima lopen, maar het was wel zwaar met onze backpacks. En dit heb ik geweten: we moesten oversteken en dit deden we via een loopbrug. Bij de laatste trede konden mijn voeten het even niet aan en ik klapte mijn rechtervoet helemaal dubbel. Ik schreeuwede het uit en ik zag dat mijn enkel ontzettend dik was. We werden met onze tassen geholpen naar een zitplaats en ik werd ontzettend raar aangekeken. Achteraf bedacht ik me dat dit kwam omdat je je emoties niet hoort te laten zien in het openbaar omdat dit een teken van zwakheid is. Na ongeveer drie kwartier bedachten we ons toch echt dat we naar een ziekenhuis moesten. Ik werd geholpen van veel kanten en een man bracht ons naar het ziekenhuis met zijn auto. Daar ontfermde hij zich over ons en bleef bij ons. Er werd een röntgen gemaakt en hij was gelukkig niet gebroken! WAT WAS IK BLIJ! Wel zijn mijn enkelbanden verrekt, maar ik kan nu al een beetje staan.

Dezelfde man zei dat hij naar Surabaya moest,naar zijn familie maar dat de treinen ivm suikerfeest tot en met zaterdag vol zaten. Hij vroeg of we mee wilden reizen naar Semarang en dat hebben we gedaan. De reis ernaartoe was een grote chaos. Hij koos steeds te optimale weg, en kon hij niet inhalen of gingen auto's na getoeter en geknipper met lichten niet aan de kant dan ging hij maar via de vluchtstrook. Ik vond dit maar raar, maar iedereen deed het. Zelfs was er een ambulance met sirenes, maar niemand die aan de kant ging hoor. Na 8 uur reizen bereikten we eindelijk om 2 uur 's nachts ons hotel. Heerlijk geslapen tot 12uur in de ochtend en toen hebben we een privé busje geregeld voor 12 euro naar Yogyakarta, waar we nu zijn!

Het binnenland is zo prachtig hier, eindelijk hebben we iets gezien van het land! Vannacht gaan we de Boro Budur bekijken, dus ik ga nu slapen in dit stink hostel hahaha (ach je moet wat, aangezien alles vol is ivm suikerfeest)

Dikke kus van mij!