Yogya!

Hee lieve volgers van me (haha!),

Hier mijn tweede blog vanuit Indonesië! De afgelopen dagen hebben we in Yogyakarta doorgebracht!

Zoals in mijn vorige blog al stond zouden we die nacht/ochtend om 4 uur richting de Boro Budur gaan. Michelle en ik waren lekker op tijd opgestaan en hadden ondanks de stank heerlijk geslapen op een lekker zacht bed. We wilden ons bagage graag beneden neerzetten, omdat we die ochtend wilden uitchecken om op zoek te gaan naar een nieuw hotel. Ik zat helaas met mijn voet en vroeg de jongen van het hotel om me te helpen met mijn tas. Er stonden twee Engelse jongens in de lobby en de ene wilde me wel helpen (had waarschijnlijk al medelijden met die dunne jongen voordat hij mijn backpack had gezien haha). Die jongens gingen ook naar de Borobudur zeiden ze.

Met een minibusje gingen we ernaartoe en er was eindelijk geen verkeer op de weg! Toen we aankwamen konden we een berg oplopen door de jungle en dan de Borobudur van bovenaf bekijken bij zonsopgang. Hier kwam ik helaas tot twee teleurstellingen: een slecht pad, dus ik liep ontzettend langzaam en met heel veel pijn naar boven en als tweede teleurstelling een dikke mistbank. Iedereen stond foto's te maken en Michelle en ik keken elkaar aan of we echt zo blind waren dat we niks zagen. Boven kwamen we de jongens weer tegen en samen zijn we langzaam naar beneden gelopen, waar we hebben afgesproken om 's middags wat te gaan doen want we hadden beide nog geen plannen.
Toen zouden we met het busje naar de tempel zelf worden gereden, alleen daarvoor moesten alle busjes worden verplaatst en dit was een attractie opzich! Alle chauffeurtjes speelden als parkeerwacht en stond te zwaaien en te schreeuwen naar degene die het busje verplaatste haha.

Bij de Borobudur kregen we allemaal sarongs om, om er netter uit te zien (wij liepen natuurlijk in shortjes) maar bij Michelle had het niet echt veel zin want die was er te lang voor hahaha! We waren nog geen vijf minuten aan het lopen of er kwam al een hele groep jongens naar ons toe om te vragen of ze met ons op de foto mochten, nou natuurlijk mag dat! Wij lachten ons alleen maar dood. Toen nog wel...
De tempel was immens en zo mooi! Om de vijf meter zat een buddha van een meter hoog en in elke steen waren tekens en mensen in gegraveerd. De tempel had meerdere lagen en je moest bij de ingang links erin en dan met de klok mee lopen. Dan kwam je weer bij hetzelfde punt en ging je weer een laag omhoog. Ook hier vroegen mensen ons om op de foto te gaan. Op de top was het giga druk en toen kwam het echte werk: iedereen, maar echt ook iedereen, wilde met ons op de foto! Je kon niet iemand aankijken of die keek terug met vragende ogen of een verlegen 'miss??'. We werden er op het laatst echt schijtziek van en deden net of we het niet zagen. Ik was op het laatst weggelopen en toen was Michelle me kwijt geraakt en zou naar beneden lopen. Gelukkig herkende de security ons ook en wist haar te vertellen dat ik nog niet langs was geweest haha!

Toen we terugkwamen hebben we meteen een nieuw hostel gezocht, alles zat nog steeds vol maar ook zoals bij het vorige hotel kwam iemand naar ons toe die nog wel een kamer had. We kwamen in een gezellig en mooi homestay en dit hebben we meteen aangenomen, ondertussen slapen we hier nu 3 nachten.
'S middags rond 2uur hebben toen die jongens weer opgezocht en zijn met zijn allen met een Becak (fietstaxi) naar het Kraton (paleis van de sultan) gegaan. Toen we naar het grotere gedeelte wilden gaan was de deur dicht. Oftwel: betaald voor niks. Daarna zijn we maar bier gaan drinken en gaan kaarten tot 01.30 in de nacht. Mag je zelf raden hoever we heen waren :)

De volgende dag wilden we tickets gaan boeken van Yogya naar Denpasar (bali). Met de bus is het circa 18/22 uur reizen en met het vliegtuig 1,5 uur. Dus onze keus was snel gemaakt: lekker comfortabel en snel naar onze bestemming. Helaas werkte het niet met onze creditcards en hebben we bijna een dag verpest. We zijn naar het touroffice gegaan en daar was het zo geregeld. 's Avonds is Michelle nog uit geweest, had graag meegewild maar mijn enkel deed teveel pijn.

Maandag moest Michelle wat dingen voor school regelen en had ik een lekker dagje voor mezelf. Ik liep dus ook alleen over straat die dag en iedereen vroeg waar ' my friend' was en of ze al aan het studeren was! Echt super grappig dat ze dat allemaal onthouden! 's Middags kreeg ik een smsje van d'r of ik kwam zwemmen bij het hotel van Karel (haar schoolgenoot) en zijn ouders. Nou dat leek me wel wat, aangezien ik me doodzweette in de zon! Ik pakte onze spullen en ben meteen naar de drukke straat gegaan voor een taxi. Ik stond daar als een hopeloos vogeltje te zoeken naar een taxi die niet kwam. Ik ben verder gelopen naar een kruispunt en heb aan mannen gevraagd of ze me konden helpen met een taxi, maar alles wat langs kwam zat vol. Dus toen een van de mannen vroeg of ik anders met zijn motorcycle meewilde heb ik meteen ja gezegd en een prijs afgesproken. Ik was de wanhoop al nabij en de zon verdween ook steeds meer. Dus ik helm op die niet vast kon en achterop de scooter! Lekker overal tussendoor en langs en was er dus vrij snel!
Bij het zwembad lekker gezwommen en een warme douche gehad! wat is dat lekker zeg na 4 dagen. Ik wist niet dat je daar zo van kon genieten.
Daarna zijn we nog uiteten geweest met Anke, Karel en zijn ouders en daar bestelde ik rijst en curry in bananenblad. Ik begon fanatiek te snijden in het blad totdat ik erop gewezen werd dat het niet eetbaar was hahaha

*Ondertussen dat ik dit schrijf zitten een paar mannen beneden in de steeg zo hard te lachen. Geen probleem opzich, alleen dit gaat de hele nacht door en ze lachen als wijven. Daarnaast begint elke ochtend als het licht word (5uur) ook nog een haan te kraaien. Please, kan iemand die haan de nek omdraaien?*

Ik had die dag de was laten doen en vanochtend was het alweer terug! Alles rook lekker naar zeep en was ook nog gestreken voor maar €0,90 kan je het je voorstellen? Daarna zijn we naar het winkelcentrum geweest en later een telefoonkaart voor Michelle geregeld. Dit duurde veel te lang (1,5uur) want niemand sprak goed Engels en toen het geregeld was kwam Mich erachter dat haar telefoon niet simlockvrij was...

Goed nu vind ik wel dat het lang genoeg is... Ik moet nu echt gaan want we moeten vannacht weer vroeg op. Morgenochtend vliegen we naar BALI! ZIN IN!