Bali & Gili Islands

Hoi allemaal!

Ik heb al een tijdje niks meer van me laten horen, maar ik leef nog haha! Mijn vorige blog eindigde dat we naar Denpasar (Bali) gingen vliegen, dus misschien wel handig als ik daar dan begin. Het wordt wel een mega lange blog want ik heb nogal veel beleefd

We kwamen in de ochtend aan op Bali en wilden eigenlijk van het vliegveld meteen door naar Lovina, het noorden van Bali. We gingen op zoek naar een taxi, maar die waren allemaal belachelijk duur en een local vertelde dat we beter eerst naar Kuta konden gaan, omdat je dan via het hotel een goedkope shuttlebus kon regelen. Er stond een meisje te wachten op het vliegveld en we vroegen waar ze naartoe ging en die ging ook naar Kuta, dus zo konden we mooi de taxi kosten delen (ja we zijn wel op budgetreis haha). De shuttlebus was al geweest, dus we besloten (of moesten eigenlijk wel) om die nacht te blijven. We hadden Sanne gebeld en die had ook wel zin in om te komen, dit beloofde een leuke nacht te worden!! Wij gingen op stap en ontmoeten een groep Australiërs, die ons de leukste kroegen lieten zien. ’s Nachts na heel wat drankjes gingen we naar huis en toen gebeurde het… Een paar taxichauffeurs zaten op de stoep en vroegen of we transport wilden en er kwamen ineens twee jongetjes naast mij lopen en vroegen hetzelfde. Ik vond ze irritant dus duwde de één een beetje weg en Michelle deed hetzelfde bij de andere en toen ineens vonden we het vreemd. Dus Michelle pakt ineens het tasje die om mijn schouder hing en ja hoor: open! PORTEMONNEE GEJAT! Vol ongeloof stonden we elkaar aan te kijken, maar de jongens waren natuurlijk al lang weg. Gelukkig hadden we alleen geld bij ons, want een jongen uit het hostel was al bestolen van zijn portemonnee en later van zijn telefoon dus had ons aangeraden om niks mee te nemen.

De dag erna zijn we met de shuttlebus naar Lovina gegaan, een heel gezellig en rustig stadje. Bij het busje stonden meteen al mannen die vroegen of we al accommodatie hadden en die wilden ons natuurlijk wel brengen, maar wij gingen maar even rondlopen. We hadden een wel aardig hotel gevonden met openlucht douche. Dat lijkt allemaal heel leuk, maar je krijgt er ook duizend beesten bij, beetje minder. De man die dat hotel voor ons regelde, regelde ook dolfijnentochten en snorkelmiddagen. Maar de snorkelmiddagen waren bijna €70, dus wij zeiden dat doen we niet. Hij zei dat we onze prijs mochten vertellen dus we zeiden maximaal €30 en daar ging hij wel heel snel mee akkoord. ’s Ochtends om 6uur gingen we dolfijnen spotten bij zonsopgang en dat was echt heel leuk! Alleen wat wel jammer was, was dat er teveel boten waren en zodra er dolfijnen opdoken gingen ze met alle boten ernaartoe varen, dus ze joegen ze alleen maar weg.
’s Middags zijn we gaan snorkelen bij Menjangan Island. We zagen zulke mooie vissen, knalblauwe zeesterren en ook de clownvisjes van Finding Nemo! Toen vroegen we ook aan anderen wat zij betaald hadden en die hadden €25 betaald, oftewel: dikke afzetterij weer.

We hadden een taxi geregeld van Lovina naar Ubud en die taxi zou ons brengen naar de watervallen, het bratanmeer en de tempel daarbij en naar de Luwak koffie. De watervallen waren niet erg bijzonder vond ik, het hoogtepunt was dat Michelle een foto wilde hebben in het water en dat ze er met haar kont in viel!
Bij het Bratanmeer stopte onze chauffeur ergens anders om zo geen 30.000rp (€2,40 ongeveer) te betalen en ondertussen zagen we een offeringsceremonie. Niet schrikken, ze offeren alleen maar fruit, rijst en bloemen. Je ziet sowieso overal offers op straat liggen in kleine mandjes, zelfs aan de auto hangen offers.
Daarna gingen we naar de Luwak koffie plantage, was niet bijzonder maar wel heel leuk. De Luwak koffie is de duurste koffie van de wereld, omdat de bonen eerst wordt gegeten door een heel apart beest (de Luwak) en dan wordt uitgepoept en dan wordt er pas koffie van gemaakt. Wij hebben het geproefd en ik moet eerlijk bekennen: zo geweldig was het niet.

In Ubud hebben we een scootertje gehuurd en hebben we en beetje rondgereden. ’s Avonds gingen we naar een traditionele dans in Ubud Palace. Dit was heel apart maar na een half uur had ik het wel gezien, alleen de show duurde 1,5 uur. Beetje jammer haha! De volgende dag gingen we samen met Chris (hij gaat net zoals Michelle studeren in Yogyakarta) naar het Apenbos. We kochten bananen bij de ingang, maar voordat we binnen waren sprongen de apen al bovenop ons en Michelle schreeuwde het uit haha en we lieten maar snel alles vallen. We liepen een beetje rond en ineens sprong een aap bovenop Michelle en ging overal in haar shirt zoeken, pakte haar borsten op zoek naar eten. Ik had een flesje water aan de buitenkant van de rugzak, totaaaaal niet handig! Een aap moest en zou dat flesje hebben en ik scheet echt 7 kleuren, vond het echt niet leuk. Daarnaast maakte dat beest ook mijn hele witte shirtje en broekje vies met z’n modderpoten dus toen had ik het gehad.
Ik heb me snel omgekleed en toen hebben we Chris en zijn vriend Danny opgepikt en zijn gaan scooteren naar de tempel met de waterbronnen. Dat ging iets moeilijker dan we dachten, want er staan bijna nergens straatnamen. Op een gegeven moment waren bij echt hele mooie rijstvelden en ik vroeg waar we nu waren aan een local. Ze zei: bij Tegalalang! Mama had al gezegd dat we daar naartoe moesten gaan, maar geen idee waar dat lag, maar nu waren we er gewoon toevallig langsgekomen omdat we de verkeerde route hadden genomen. De tempel was ook wel leuk om tezien, er waren allemaal kleine fonteintjes aan de muur en als je wilde offeren dan moest je in het water met je sarong en van links naar rechts alle fonteintjes bij langs gaan! Daarna gingen we op de scooter naar een andere tempel, waar muursculpturen waren. Nou allemaal leuk en aardig, maar echt interessant was het niet. ’s Avonds hebben we een massage genomen voor ongeveer €10 en die duurde een uur. Super goedkoop en zoooo lekker!

De dag erna (maandag 19 augustus) zijn we naar Sanur gegaan, om de volgende dag met de boot naar de Gili Eilanden te gaan. Sanne ging ook mee, echt heel gezellig! De bootreis was alleen een hel. Omdat er allemaal water via het raam naar binnenkwam gingen alle ramen dicht. Resultaat: snikhete boot. Er waren extreem hoge golven dus iedereen was zeeziek… We zijn maar naar buiten gegaan en hebben daar gestaan, maar heel aangenaam was het niet.

Toen we aankwamen keken we onze ogen uit: PARADISE! De zee was ontzettend blauw, de stranden waren super wit en geen vuiltje aan de lucht. Hier wilde ik niet meer weg. We hadden alleen een probleem, we hadden geen accommodatie geboekt en iedereen die we hadden gesproken zei dat het super druk was en dat alle hostels bijna vol zaten. Dus toen een man zei dat hij nog wel wat had zijn we meteen met hem meegelopen. We kwamen in een beetje vreemd homestay en het voelde alles behalve goed. Maar we dachten ook: oké we hebben dit voor 1 nacht, we gaan meteen op zoek naar iets anders. Een uurtje later hadden we een lekker resort gevonden met zwembad voor 200000rp per nacht per persoon. Die avond gingen we eerst naar de Sheesha bar, waar we weer Australiers ontmoeten en met zijn allen gingen we naar de Full Moon party. Echt een hele leuke avond gehad, waar we de Australiers uit Kuta en de jongen van het hostel waar alles van gejat was ook weer tegenkwamen! Toen we terug gingen naar het hotel kregen we de schrik van de vakantie: Sanne had haar telefoon aan de lader gelegd en toen we de deur open deden was haar iphone weg! We haalden alles overhoop maar hij was echt nergens te bekennen. Ik heb meteen gecontroleerd of er meer spullen weg waren maar al onze laptops ipads ipods en telefoons waren er nog! Ik ben meteen naar de staff gegaan, maar die lagen te slapen en waren zo stoned en amper in staat om ons te helpen. Toen hadden we al een vermoeden dat ze er iets mee te maken hadden. Ik stond met iemand te praten en zag ineens een sleutel liggen op de tafel van de overburen. Die sleutel probeerde ik op onze deur en raad eens? Hij paste. Deze sleutel kan alleen de staff hebben, dus waarschijnlijk hebben zij het gedaan. We hebben de telefoon niet meer terug gevonden en de eiland security kon ook niet zoveel voor ons doen. Die nacht hebben we doorgehaald en hebben zo snel mogelijk onze spullen gepakt om naar het resort te gaan. De overige dagen hebben we vooral twee dingen gedaan: gechillt bij het zwembad en strand en uitgaan. Ik heb me heerlijk vermaakt daar en zelfs bij het snorkelen een zeeschildpad tegengekomen!

Toen we teruggingen met de boot hadden we geluk: alle plaatsen waren vol en daarom mochten we boven op de boot bij de staff zitten. Muziekje aan, beetje eten en drinken en niet de ellende van beneden in de boot. We wilden graag dat ons transport ons afzetten in het centrum van Sanur, maar zij hadden Nusa Dua verstaan (als de indos het snel zeggen lijkt het op elkaar) dus we hebben twee uur verspild aan heen en weer rijden. Afgelopen nacht hebben we geslapen bij de vriendin van de vriend van Sanne’s vader en straks om 19.00uur vliegen we naar Surabaya.

Ik ben heel benieuwd wat er komen gaat. In surabaya zal ik de komende vijf maanden voornamelijk wonen en studeren en morgen zien we ons huis! Ik zal jullie op de hoogte houden!

Alle foto’s van het voorgaande staan op facebook.

Dikke kus vanuit hier!